Search This Blog

Saturday, February 15, 2025

 OGRNI ME, LJUBAVI!

Autorica: Senada Kadribašić  



Ogrni me,  ljubavi,

 Čarolijom svojom

Kao pjesmom

Nadahni mi biće

Kao valom snažnim

Zapljusni me cijelu

Olujom pustinjskom odnesi me do najviše dine,

I više,

Do visoke, planinske hridi

Sa koje se najplavlja pučina vidi ...

Ljubavi,

Ogrni me svojim plaštom

Koji svjetlom zrači

Ne škrtari, ljubavi, rasipna budi,

Ta, ti to možeš

Srce mi razbudi,

Razveseli,

Neka srce mi dobije sve što poželi...

Ljubavi, kad sve zamre i zataji

Ti me pronađi

Makar na kraju svijeta,

Makar u vrijeme

Mojih poznih ljeta

Ti mi se javi

Plahovito,

Kao da cijeli svijet pleše i slavi...

Ogrni me, ljubavi,

Čarolijom svojom

Pa ti si virtuoz u svome umijeću

Kada ničega nema

Na dar

Ti doneseš sreću!

 Alicia Susana López



Te amo.


En el laberinto insondable, 

dónde es mustia la palabra.

Dónde tiene su claustro 

el sentimiento dormido.

Dónde tiene su prisión 

el sueño más querido.

Allí donde habita el silencio.

Dónde aborta la palabra.


Allí quiero hablar.

Pero en silencio.

Que no se escuche

ni el sonido de mi voz.

Intenta escuchar lo que

dice mi alma en silencio.


Quiero ser como el sol

o la luna.

Importantes en su función.

Pero obrando en silencio.

Como la naturaleza.

Cómo árbol, como la flor,

que no se jactan por lo 

que otorgan

todo lo otorgan en silencio.


Ser como las neuronas que realizan su sinapsis,

estableciendo un puente químico, en silencio.

Quiero ser el silencio mismo.

Porque en silencio se escucha

mejor la voz del espíritu.


Quiero ser la puerta abierta

Para que sea liberada

la palabra oprimida.

Quiero ser la llave

que abra las rejas,

Que encierran el pensamiento.

Que ahogan el sentimiento.

Quiero liberar el nudo

en mi garganta.

El que me impide gritar

con fuerzas.

Que te amo, te amo mi vida, te amo.

Quiero ser tu mujer enamorada.

que deshoja el silencio.

La que en grito libertario,

se desmadra un ...

Te amo. Te amo. Te amo.

Que no puedo guardar en silencio.


Alicia Susana López 

Argentina.

Thursday, February 13, 2025

  Loreta Din/ România



Eternul expiră!


Eternul se zbate ca șoimul 

Cu aripe frânte în colțuri de astre,

Scutură norii ce-au uitat să mai verse 

Lacrimi febrile, albastre.


De mult n-au mai spălat păcate

Și gânduri nefaste ale omenirii,

Mirosul nelegiuirii, vanitatea, au cuprins 

Întreg lutul firii. 


Mai moare un om, se mai naște un altul

Cu angoase, păcate și dureri la pachet

Ale unui alte vieți, cândva terminate 

Brutal și nedrept.


Uneori soarele râde în răsărit 

Și ades sângerează-n apus, 

Eternul expiră în clepsidra neîntoarsă 

Ce în tăcere s-a scurs!


13.02.2025

 Loreta Din/ România 

Drept de autor

عزيز منتصر 



 لم أكُن  لكنك


لم أكُن لأحبك يوماً في ظلامِ

لكنَّك أيقظت شوقي من الأَنامِ


ففي سُباتٍ كانت روحي تَهيمُ،

فأنتَ النورُ، فأنتَ الأولُ في كُلِّ الأحلامِ


ما كُنتُ لأريدك، لكنك أضأتَ

كلَّ دروبٍ في قلبي، وكلَّ بابَ ختامِ


أنتَ النسيمُ الذي جاء بعدَ طولِ عواصفٍ

وأنتَ الندى الذي يروي الزهر في الأيامِ


شعاعُ الشمس في عينيكِ يُضيءُ

كأنهُ الرّبُ الذي سجدَت له الأعلامُ


أحببتُك، رغم أنفِ جراحٍ في أعماقي

ورغمَ آلامِ قد كنتُ أختمها بالوسامِ


كلماتٌ كانت تمرُّ بينَ طَيّاتِ صمتي

لكنَّك نبشتَ عبرَ جروفِ الأحلامِ 


أحييتَ في روحي ما كان قابعاً

ما كان مُعتقلاً كالأسرارِ أمامَ عينيكِ الكرامِ


ما كان ميتاً في ربيعِ حُزني

أنتَ البذورُ، وأنتَ مطلعُ الأزهارِ في الأنسامِ


سأظلُّ أكتبُ، معكَ، في كلِّ دمعةٍ، 

سأخطُّ على صفحاتِ العمرِ، عنوانَ الأملِ والتسامِ. 


فيا ملءَ روحي، ويا حضورَ عذوبتي

أنتَ النسيمُ وأنتَ كلَّ أنسامِ 


لن أكُن لأحبك يوماً، لكنكَ… 

أيضاً كنتَ لي في الدروبِ، كلَّ المرامِ


د.عزيز منتصر


 💞💃

Anddrea Enciso Ruiz 



MI ÁNGEL 


... Escucha mi dulce Ángel los

latidos de mi corazón y percibe

la caricia de mis suspiros que 

te llaman en un sonido celestial...


... A veces me siento tan sola!

que me aferro a los recuerdos 

dónde nuestras miradas se

cruzaban en el infinito...


... ¡Eres mi Ángel! de otras vidas

me protejes!!. Cuando observo 

el firmamento, te veo brillar en 

cada bella estrella...


... ¡Por favor!. Permite que mis

dulces labios en un tierno beso 

toquen el cielo. En nombre de 

este gran sentimiento...


                                     Amado Ángel...


Anddrea Enciso Ruiz 

Gitana Amante y Luna 

Colombia 🇨🇴

11/02/2025

©®

¡NO AL PLAGIO!

💃📚🖋️

@destacar

 


POET: SELMA KOPIĆ



You are the one I love

You send me flowers from another continent...

I love you.

You write music for me laced with lyrics...

I love you.

You fulfill my greatest wishes in order...

I love you.

You speak sweet words to me:

my darling, honey, Hannah, love,...

I love you.

You care about my problems and my sorrows...

I love you.

You risk your marriage, your family, your job...

I love you.

You spend your hard-earned money on me...

I love you.

You want to see me healthy, content and happy...

I love you

You are the one I love

and, besides that,

I have nothing to give you.

And I would love you

even if you didn't give me anything.

I hope you know that,

and that you knew then too.

Ja tebe volim

Šalješ mi s drugog kontinenta cvijeće...

Ja te volim.

Pišeš muziku za mene stihovima protkanu...

Ja te volim.

Ispunjavaš redom moje najveće želje...

Ja te volim.

Tepaš mi zlato, dušo, Hano, ljubavi,...

Ja te volim.

Brinu te moji problemi i moje tuge...

Ja te volim.

Rizikuješ brak, porodicu, posao...

Ja te volim.

Trošiš na mene teško zarađeni novac...

Ja te volim.

Želiš me vidjeti zdravu, zadovoljnu i sretnu...

Ja te volim.

Ja tebe volim i,

osim toga,

ništa ti nemam dati.

A voljela bih te

i da mi ništa nisi dao.

Nadam se da to znaš

i da si i tada znao.

POET: SELMA KOPIĆ

COUNTRY: BOSNIA AND HERZEGOVINA

copyright by selma kopic


 Stefica Karasevac, Croatia, Australia



Valentinovo


Bas me neka tuga spopala pa pere ovih dana, dan ljubavi se primice a ja…tako sama. Sjetno slozih ruke ispod brade pa zamisljah bal i sve razigrano sto plesat znade. Zazmurim tako i pozelim silno, sanjam da sam medju njima i sve zivo vidim u svojim mastovitim snima.

Trgoh se na reski zvuk kad oglasi se zvono. Na vratima nitko drugi do moj dragi drug. Umjesto na slavlje dosao je k meni! Sta li je sad ovo i jos tako blijed i snuzden, oci zamagljene ko da je dobro potegao cug!

- Sto se s tobom dogadja? Je li dragi mladac? Sto si mrke objesio brke, koji li te muci jadac?- u cudu upitah od muke blago ga tjeseci stiskajuc ruke.

- Nisam pijan, nemaj brige…moja draga sad ce poci s drugim a moje oci samo u njoj sve vide…eto vidis…doslo mi da izludim! On ce da je prati na taj nama nekad vrlo vazan dan…a ja nakon svega ostajem sam. Jos mi rece, nemas para, ni manire, pa ni odijelo…o, samo da je nikad nisam sreo kamo lijepe srece, za boli ljubavne ne bi znao za cijelo.

Nasmijesih se nevjesto jer znam sta su boli, kad imas, pa nemas, kako srce boli i dusa se bori kao da izgara u trenutku spoznaje kad voljeno vara.

Otrah brzo suze da plac mi ne vidi, izgubljen po svemu a jos se i stidi sebe sama ne znajuc koliko u njemu samom ima sarma.

Poceh pricat toplo i blago - Polako, polako samo, to sto cujem nije mi ni najmanje drago…stvarno nije trebala postupiti tako ruzno…a imati odijelo, znas to nije danas tako nuzno. Nista strasno, mlad si, nisi steko, ne moz imat dosta para, a manir se po manir i uci i stvara…Za odijelo cemo lako, iznajmit se moze svakako ako ti je zelja poci..trebas samo snage smoci. 

Nicega tebe ne treba biti sram…ako zelis poc cu s tobom jer ne mozes tamo sam, pratilac mi budi ako ti je zelja, na tvom licu zelim vidjet bar malo veselja.

Kada udjemo u salu nastat ce muk, ja u dugoj haljini a ti u fraku…cut ce se samo poletne muzike zvuk a vrijeme ce letjeti na starom zidnom satu.

Cudit ce se svi, mislit ce da smo par, da stvaramo pomodarstvo novo, jer dragi moj nije to stvar mala, ja dama a ti tako mlad…To bit ce ispit za dragu tvoju da shvati da ljubav nije sala i dal te stvarno ima rad.

Na prve taktove valcera pokloni se galantno, uzmi me za ruku i cvrsto je drzi, osmijeh nek ti ozari tvoje lice markantno i samo je ispod oka posmatraj kako se na tihoj vatri przi…jer ljubav nije stvar da se tek tako lako gubi. Zene su cudne cudi i cesto rade nesto iz inata, a boli svakog kada se zaljubi a stremi visem to zna svaki muskarac i djevojka svaka. 

Sigurno pamtis stihove mudre i jasne - Zenska je cud cudna rabota, stotinu ce promijeniti vjera da ucini sto joj srcu drago -, ali nemoj se dati tim rijecima smesti, ako vidis da te voli hrabro joj pridji i da je volis moras joj glasno reci…Drzat cu palceve za srecu u fige, ako te gleda i guta ocima nemaj brige…ako pak ne haje vise bit ce ti stvari jasne, preboljeti moras, al glavu gore svud oko sebe cut ces zadivljene, djevojacke uzdahe glasne ove posebne valentinske noci koja ti daje sudbonosni mig…zato naprijed drug moj, hrabro, ljubav je bozanstvo a ne stid.


Stefica Karasevac, Croatia, Australia

Wednesday, February 12, 2025

 Juana María Malia Pérez



 BIOGRAFICA


Juana María Malia Pérez. De Barbate España.Poeta, escritora, profesora.Académica asociada de la Academia de Literatura Moderna de España. Presidenta fundadora Asociación de Mujeres Literarias “Rio de Versos “Literata de paz “Embajadora mundial por diversos colectivos. Colabora en revistas literarias internacionales y nacionales. Organizadora de eventos, Gestora cultural. Actos Culturales en Ayuntamientos, y Delegación de la mujer. Participa en encuentros eventos de poesía en especial por la paz, la esperanza, derechos humanos, en defensa del planeta, valores de la niñez, así como temática sobre mujer, entre otros. Ha Colaborado en lecturas con escritos poéticos y narrativos de su autoría en eventos mundiales.Articulista “Heraldo de Barbate”.Ha impartido talleres literarios y proyectos de fomento a la lectura. Ganadora de Premios Nacionales e Internacionales de Poesía y Narrativa. A los quince 15 años gana el primer  premio Certamen de Relatos organizado por la J.U.F.RA.y el insigne escritor José Manuel Caballero Bonald al que siguieron muchos premios más en su trayectoria. Ha sido nombrada “Mujer Destacada en Cultura “Ha sido galardonada en Certamen de microrelatos para mayores organizado por la Consejería de Igualdad Junta de Andalucía. Primer premio de Relato Mujeres del siglo XXI convocado por el Centro de la mujer y su Delegación. Premios en España de relatos y poesía en diferentes ciudades españolas y Latinoamérica obras publicadas: Manantial de Aromas 1999.Memorias literarias. (Poemario Como luciérnagas) 2004.La voz de Damaris 2008.Escritos con tiza con docentes de Cádiz Educación Secundaria. Esencia de mujer 2015.Canta corazón 2O18. Mujer Imaginando acuarelas 2022.

 Maria Fajardo Cajamarca 

 copiada



Reflexiones de vida 🤔.


El problema no es tener un hombre a tu lado que te lo de todo.

El problema es que ese hombre que te dice “quédate en casa que yo cubro tus necesidades 💵", es el mismo hombre que un día cambia sus prioridades y se va.

Y ahí te quedas tú, sola, triste , sin trabajo, sin estudios y con mil deudas 💲; encima porque él lo pagaba todo.

Así que mujer, sé inteligente 🤔 no importa que edad tengas en este momento.

Tú estudia, trabaja, haz todo por superarte día a día, gánate tu propio respeto, ámate mucho y no dependas de ningún hombre, ni emocional ni económicamente.


Para que cuando él te trate mal o se quiera ir no 😭 llores, no ruegues, ni sufras.

Aprende a desear la luna y tú misma te la bajas; esta es la mejor manera de asegurar tu felicidad.

Tuesday, February 11, 2025

 Un Dueto con la prestigiosa poetisa de tilarán Costa Rica Iriabel Lazo....

*HUMEDECIDOS INSTINTOS*


I:

La hipnotizada brisa susurra en desasosiego, 

se insinúan los suspiros, 

danza la alborada en el chicloso

 serpentean  crecidas las marejadas,

marejadas que desatan los delirios en el arrecife.


N:

Cabalga la efervescente imaginación 

sobre los adúlteros instintos de nuestra pecaminosidad

donde fornica el suspirante corazón 

entre las excitadas venas aortas de la infidelidad.


I.

Se agitan vagabundas las sienes,

gira la noche en la  crecida arteria,

los lúcidos labios agitan al corcel que desmorona 

el grito de la entrega en la extendida lujuria.


N:

Gimen los desnudantes placeres

entre el juguetón himen de los mustios pecados

y son eyaculados y ermitaños ayeres 

que poetizan en los virginales úteros de corazones enamorados.


I:

Traquean los burlones carbones 

se entrelazan los huesos en hordas húmedas 

y el esplendor mundano suda en los poros

y poetisan los.gemidos en el archipiélago lujurioso

 con un vaivén que nace de la lujuriosa pulpa.


N:

Nos entrelazamos de embriagados amores

entre los quejumbrosos quejidos de nuestras sudorosas pieles

y somos orgásmicos fulgores

que copulan de pasión entre el cielo y sus rieles.


DERECHOS RESERVADOS DE LOS AUTORES:

IRIABEL LAZO ALVARADO 

TILARÁN_COSTA RICA🇨🇷🇨🇷

NEISER DUBERLY ASCURRA GONZÁLES 

EL ROMÁNTICO ZAÑERO 

ZAÑA_PERÚ🇵🇪🇵🇪

 Poems of author 

Concetta La Placa 




1.AMARNOS 

TAL COMO SOMOS


Cada noche, cuando el silencio envuelve nuestros pensamientos 

Nuestro frágil corazón 

encuentra en nosotros la fuerza

para expandirse.

En esta conexión interior

a menudo nos transformamos 

como ciegos que buscan a tientas en la oscuridad del malestar y el abatimiento total.

Nos convertimos en guerreros solitarios 

de batallas interiores 

que implosionan y explotan 

continua e implacablemente 

dentro de nosotros.

Son tormentas emocionales 

y convulsiones emocionales que nos arrastran a las ciegas y fangosas profundidades de la angustia de nuestro ego.

Son tormentas emocionales y convulsiones emocionales que nos arrastran a las profundidades ciegas y fangosas de la angustia de nuestro ego. 

Tienden a diluir la esencia del amor, el único bálsamo que cura y salva. 

que cura y salva y que siempre será parte intrínseca de nuestra fugaz

de nuestra fugaz 

y atormentada existencia.

De este modo, lubricamos 

nuestra alma 

con el aceite del valor 

con la luz del perdón 

y el afecto.

Aprendemos a amar

y a amarnos a nosotros mismos 

tal como somos, 

captando los rayos radiantes 

y guardarlos en nuestro corazón.

© Concetta La Placa


1. AMIAMOCI   

COME SIAMO


Ogni notte, quando il silenzio avvolge i nostri pensieri 

Il nostro fragile cuore 

trova in noi la forza

di espandersi.

In questa connessione interiore

spesso ci trasformiamo 

come ciechi che brancolano nell'oscurità del malessere e dello sconforto più totale.

Diventiamo guerrieri solitari 

di battaglie interiori 

che implodono ed esplodono 

continuamente e senza sosta 

dentro di noi.

Sono tempeste emotive 

e convulsioni emotive che ci trascinano nelle profondità cieche e fangose dell'angoscia del nostro ego.

Sono tempeste emotive e convulsioni emotive che ci trascinano nelle profondità cieche e fangose dell'angoscia del nostro ego. 

Tendono a diluire l'essenza dell'amore, l'unico balsamo che guarisce e salva m

e che sarà sempre parte intrinseca della nostra fugace 

e tormentata esistenza.

In questo modo, lubrifichiamo 

la nostra anima 

con l'olio del coraggio 

con la luce del perdono 

e dell'affetto.

Impariamo ad amare

e ad amare noi stessi 

così come siamo, 

a cogliere i raggi radiosi 

e custodirli nel nostro cuore.

© Concetta La Placa 


2. AURORA DE ESPERANZA

Los que sembramos 

amor en las noches oscuras 

y en las noches oscuras  

y las buenas semillas arraigan 

en nuestros corazones 

captamos en nuestros ojos

nuevos amaneceres 

teñidos de los colores 

del arco iris del amor

y de la brillante esperanza. 

© Concetta La Placa 


2. ALBE DI SPERANZA

Noi che seminiamo 

amore nelle buie sere 

e nelle scure  notti  

e i semi buoni attecchiscono, 

nei nostri cuori, 

captiamo nei nostri sguardi

nuove albe, 

colorate dei colori 

dell’arcobaleno dell’amore

e della luminosa © speranza. 

© Concetta La Placa 


3 . AMIAMOCI. 

Spesso mi sono abbandonata

nelle tue braccia, 

per sfuggire alla tristezza e alla paura del mondo esterno 

e al nostro io, 

così tanto complicato.

Amiamoci, ora, dimenticando ogni bruttura attorno a noi e al  mondo 

e sara’ amore per l’eternità.

© Concetta La Placa


3. AMARNOS. 

A menudo me he abandonado

en tus brazos 

para escapar de la tristeza y el miedo del mundo exterior 

y de nuestro muy complicado yo.

Amémonos, ahora, olvidando toda la fealdad que nos rodea y el mundo 

y será amor para la eternidad.

© Concetta La Placa

 Autor: Nada Radunović

Zemlja: Montenegro



Mir za svijet


Neka mir u srcima procvjeta,  

kao cvijet u proljeće, bez straha.  

Od djeteta do staraca,  

nek' toplina preplavi svaku dušu.


Kad tama nad obzorom se spušta,  

i ratovi bacaju sjene,  

neka svjetlost nade sja  

i svaki strah u ljubav pretvori.


Podignimo glas, neka se čuje,  

poziv srca da se spoji svijet,  

u pjesmi naših snova,  

da mir postane naš zajednički put.


Mir za svijet – to je naša molitva,  

svezvjezdani snovi neka nas vode,  

jedinstvom neka procvjeta  

svaki kutak, svaki dom, svaki svijet.

  Dra. KMA MBE ESTRELLA FERNÁNDEZ



LA QUE MÁS TE INQUIETA


¿Qué fue lo que viste en mí?

Si soy  alegre y escandalosa,

incorregiblemente caprichosa,

además inflexible y voluntariosa.


¿Porqué te fijaste en mí?

Si soy demasiado vanidosa,

Si tú siempre deseaste

una mujer discreta,  modosa.


¿Porqué soy yo? Tan profunda e intensa,

apasionada y naturalmente coqueta,

si soy lo contrario de lo que tú anhelas,

¿Porqué soy yo, la que más te inquieta?


¿Porqué esa parte brillante de mí

que tanto te encanta y enloquece,

es la que más te molesta?

¿Porqué mi alegría desbordada,

es precisamente la que no aceptas?


¿No será que soy yo,

todo lo que tú quisieras ser,

y ni tú mismo te lo confiesas?

¿Porqué soy yo la que más te inquieta? Dra. KMA MBE ESTRELLA FERNÁNDEZ

 TEMA: REALISTA. 

DATA: O8/02.

PAÍS: BRASIL. 

AUTORA: GLÓRIA PEREIRA. 

 


               REALISTA. 


No amanhecer  ,sinto a mudança em mim. 

Porém a essência tem maior brilho, 

O tempo passou, meu rosto  já não é  jovial. 

Porém o amor não envelheceu. 


Em alguns momentos parece que nada  mudou. 

Sou realista  minha  juventude passou  

Porém  a  essência do nosso amor  eternizou, 

Sinto- me  ainda mais segura...


Sou realista, em meu rosto existem rugas  

Porém nada mudou  ,

Somente a nossa vida eternizou o amor. 

Que o tempo não desvanece nem trai.


Momentos que o espelho   não assusta, 

Em cada ruga ,sinal do nosso amor eternizado. 

Um amor especial que o tempo soube esculpir  

Tornando  em nós  amadurecimento de uma história vivida juntos. 


Glória Pereira. 

Direitos autorais reservados Autora/Escritora.

Monday, February 10, 2025

 ROSA OTOÑAL

Autor, Ana María Mendiola Cano

País, Perú 

10/02/ 2025



Desnuda a flor de piel,

contemplo mi figura

en el ocaso del otoño.

Cautiva en el embrujo del momento,

acariciada por la brisa,

se enciende la piel adormecida.

Mis manos inquietas,

juegan con la anatomía encendida,

en una danza de anhelos,

con la rosa otoñal.

El manantial se detiene,

el trinar de las aves también,

el silencio acompaña 

al gemido y suspiro 

que fluye de mis labios.

Apasionados mordiscos,

se desbordan con ternura,

en un ritual de deseos.

Embrujada por el cristal 

de las aguas,

se sumerge mi cuerpo,

bajo el manantial sagrado.

Erizada la piel del ayer,

nace fresca, al tacto de tus  besos.

D. R.A.


 Iriabel Lazo Alvarado



SE VA CONSUMIENDO

Autora: Iriabel Lazo Alvarado

Tilarán, 10 de febrero de 2025

Derechos Reservados de Autor



Se desvanece la historia en hojas secas 

que el otoño desgarra

se lamenta el fuego en la soledad 

arde la caja de concreto y pulveriza el hueso.


Crujen las paredes con fúnebres ecos  

se anima la soledad y se escurre la esencia 

danza la melancolía en los rincones 

mientras los pétalos marchitos caen. 


Se consume el sueño y se amarillenta el horizonte 

sin abrigos se apaga la flama en el laberinto 

se cerraron las puertas se ahogaron las risas 

murmura el arrolló en secreto. 


Lagrimea la azucena y bosteza la huella 

El agitado zumbido del frustrado viento lapida 

arruga las entrañas cual mudas espinas 

parpadean en la oscuridad

 Autor: Rimis Brits

Title: Миру мир



Миру Мир


Нужен мир! 

На всей планете

Просят все,на белом свете 

Люди взрослые, и дети!


Все хотят,чтоб в этом

Мире, были радость и успех! 

Чтобы вместе дружно жили

Помогали и любили!


Чтобы радость в этом 

Мире,освещала жизнь

для всех.Без расизма,

бандитизма и национализма.


Без гонений, нападений 

Без поджогов,грабежей

не ужели в самом деле .

Не возможно в мире жить?


Все должны в мире трудиться 

Только честно ,понимая

Что земля нам всем родная!

И с соседями  делиться !


И тогда на мирном небе

Всем засветится звезда!

Мир проснется,улыбнется,

Расцветёт наша земля. 


И на мирной на планете.

Будут счастливы, все дети

И цвести будет природа

Свежим воздухом дыша!


Чтобы не был запах гари

И,конечно каждый паре

Дарит, радость, счастье,

И улыбки наша светлая душа!

Rimis Brits ©

Israel ,🇮🇱

10.02.2025

 Hrh Princess Helena



La palabra  aquí estoy

Tiene poder,un maravilloso 

Significado. 


Aquí estoy para ti.

Aquí estoy sin máscara 

Aquí  estoy  sin miedo

Aquí  estoy verdaderamente 

Quien soy  ante los ojos

Divinos de Dios.

Ante los ojos del mundo.


Hrh Princess Helena

 Maria Benedetta Cerro



I messaggi augurali per il mio compleanno sono stati tantissimi e cari tutti. Non riuscirò a ringraziare ciascuno come vorrei e come sarebbe giusto. Cercherò di farlo con la poesia, spero sempre gradita.

Da "Banchetto con melagrana", Gottifredo Edizioni, 2024


Trilogia dell’anello                

(viaggio mistico e poetico intorno alla Parola)

      

I                                                        a Lorenzo


Voce rapita – porfirogenita voce – 

                       perno di sapienza 

su cui ruota con sollecitudine antica 

               la spirale dei misteri.

Egiziaca voce 

– porta genuflessa sulle rampe delle segregazioni – 

                      Voce guardami. 

                      Ti sono amica. 

Tra la mia anima e il mondo 

                                                      la tua soglia. 

Tra la tua soglia e il sole 

                                   il dominio dell’ombra. 

Non distogliermi da te. 

Non addomesticarmi. 

                 Da sola al tuo cuore mi consegno. 

Provo commozione per l’attimo 

                     gioisco del respiro 

se appena arrivo a immaginarti.


II                                                            a Federica


Non dirò della gemma 

                        incastonata nella grazia 

né della luce che spartisce il tempo 

                        e allude al filo del ritorno. 

Non lo dirò che devo – anche se non voglio – 

          volgere lo sguardo 

al principio che spande le nostre primavere 

ai tristi risvegli nei mattini affatto misteriosi 

al soffio che separa dal ramo la foglia 

           o dalla vita 

                  la voglia di guardare il sole. 

Da troppo in alto 

 – o dal profondo – 

tutto questo viene a compiersi improvviso. 

 – Preciso il cerchio generato dal centro – 

Di quel centro dirò 

       inciso nella leggerezza.


III                                                           a Luigi


Sii anello 

       e stringimi nella danza. 

Così ci sorprenda stretti lo sguardo di Dio. 

Sii aria 

           e appartienimi due volte. 

Oggi alla mia stagione orfana 

                                 sei mancato 

come al morente l’ultimo respiro. 

Sii – solo per me – reliquia dei giardini bui 

fuoco minimo di un inverno disperato. 

                  Di più - sii pensiero -

ché non debba mai fuori di me cercarti. 

Ma sogno non potrai diventare. 

               Lì la nemica si è scavato un letto 

– a dispetto dimora nella scarsa pace – 

 Ti uccide in me la parassita. 

Si prende la mia sola ragione di vita.

 By Gordana Saric 


Autor-GORDANA SARIĆ, profesor 

            MONTENEGRO



Dr. Aziz Mountassir ,osnivač i predsjednik MEDJUNARODNOG FORUMA KREATIVNOSTI I HUMANOSTI  MAROKA, ambasador svjetskog mira, koga izuzetno cijenim i njegovu poeziju obožavam.

   Od uvaženog Aziza sam dobila brojne nagrade izmedju ostalog sam IKONA MIRA, itd.

     Želim da ga predstavom jer je izuzetan pjesnik ,kulturni poslenik,borac za mir svjetski priznat i čast mi je da mi je veliki prijatelj.

       Dr Aziz Mountassir, rođen u Kazablanki, Maroko, istaknuta je ličnost poznata po svojoj nepokolebljivoj posvećenosti miru i čovječnosti. Kao međunarodni pjesnik, dirnuo je srca širom svijeta svojom dubokom i evokativnom poezijom. Dr. Mountassir je predsjednik Međunarodnog foruma kreativnosti i humanosti, kao i predsjednik Organizacije za umjetnost, kreativnost i dobru volju (OACG) u Maroku. Njegovo vodstvo proteže se na CIESART, organizaciju s podružnicama u Maroku, Peruu, Španiji i Švicarskoj.

      Posvećenost dr. Mountassira njegovanju mira vidljiva je kroz njegovu ulogu ambasadora Međunarodnog mirovnog korpusa u Maroku i njegovu uključenost u različite mirovne inicijative, uključujući ambasadora mira WIP u Nigeriji. On je također direktor časopisa America in Magazine u Maroku i direktor Mreže arapskih jezika u Maroku. Njegov doprinos novinarstvu prepoznat je kroz njegov rad sa Akhabar7, certificiranim marokanskim novinama.

    Kao strastveni zagovornik teritorijalnog jedinstva, dr. Mountassir predsjedava Asocijacijom slobodnih Marokanaca koji brane teritorijalno jedinstvo. Njegovi diplomatski napori dodatno su istaknuti njegovim ulogama ambasadora u brojnim međunarodnim organizacijama, uključujući Condor Mendoza u Maroku, SAPS Poland u Maroku, CUAP Švicarska-Francuska u Maroku i Acilbras Brazil u Maroku.

    Dr. Mountassir je autor deset knjiga, a njegova poezija je prevedena na više od 16 jezika. Učestvovao je u preko 16 međunarodnih zbirki poezije i prisustvovao je brojnim mirovnim seminarima širom svijeta, od Meksika do Indije i od Egipta do Kanade. 

       Život i rad dr. Aziza Mountassira dokaz su njegove posvećenosti miru, kreativnosti i humanosti. Njegov doprinos književnosti i njegovi napori da promoviše mir i jedinstvo nastavljaju da inspirišu i odjekuju među ljudima širom svijeta.

     Ovdje je jedna od mnogih pjesama  maestra dr Aziza Mountassira. Riječ je o pjesmi pod nazivom "Da živimo u miru"


"Pustite nas da živimo u miru"


Svet je u plamenu, njegovo srce u očaju,


Pepeo snova lebdi u vazduhu.


Odjeci plača, proganjajući refren,


"Hajde da živimo u miru; okončaj bol."


Naša djeca padaju prije nego što uspiju ustati,


Izgubljeni u vatri, utišani krici.


Majke plaču dok se mrak širi,


Očevi žale svoje nade sada mrtve.


Naši stari drhte, glasovi im slabi,


Njihove suze reku reke niz obraze.


Oni mole za milost, mole za svjetlo,


U svijetu koji je progutala beskrajna noć.


Laži mira, okrutna šarada,


Obećanja prekršena, nade izneverene.


Dosta je bilo ratova, krvlju natopljenog tla,


Dosta oružja, borbenog zvuka.


Zar ne vidite koliko je to potrebno?


Živote koje krade, srca koje slama?


Nevini plaćaju za pohlepu nekolicine,


Dok mržnja troši ono što je ljubav nekada znala.


O, vladari naroda, čujte našu molbu,


Prekinite klanje; budimo slobodni.


Zašto se naši snovi moraju pretvoriti u prah?


Zašto naša vjera mora zarđati?


Zemlja je umorna, njene rane su duboke,


Njene rijeke plaču, njene planine plaču.


Njene šume gore, njeni okeani kukaju,


Njena stvorenja nestaju; svi mi propadamo.


Hajde da se ujedinimo, a ne da se rastajemo,


Neka ljubav i dobrota ispune svako srce.


Nema više razaranja, nema više laži,


Nema više tišine za očajnički plač.


Gradite ne bombe, već mostove,


Nahrani gladne, udomi nezaštićenu glavu.


Nauči svijet da mir može vladati,


Ta ljubav je jača od lanca mržnje.


Svijet je naš; moramo popraviti,


Zaliječite njegove rane nježnom pažnjom.


Neka nam djeca rastu, neka smeh zvoni,


Neka nada poleti na iscjeljujućim krilima.


Evo nas, konačan zahtjev:


Hajde da živimo u miru, ruku pod ruku.


Svijet gori; dosta nam je-


Vrijeme je da odaberete ljubav umjesto grubog.


"Pustimo da živimo u miru" je duboka molba za prestanak nasilja i zagrljaj mira. Pjesma oslikava živopisnu sliku svijeta razorenog ratom i sukobima, gdje su se snovi pretvorili u pepeo i krici

 Silvano Bortolazzi (Knight for poetry)



"Così è la vita"


Un grande lingotto d'oro 

appartenente ad una multinazionale 

si trovava dietro ad una porta blindata

con a guardia un custode: 

tutti lo desideravano.


Un uomo stolto tentò scassinare la porta:

venne subito arrestato.


Un ricco ragazzo intelligente

cercò di acquistare

l'oro contenuto nella cassaforte 

ad un prezzo molto vantaggioso:

venne subito allontanato

come persona indesiderata e malvagia

e denunciato per truffa.


Un uomo furbo e benestante, ma non ricco,

provò a rilevare per pochi soldi l'azienda

che possedeva il prezioso metallo

avvalendosi di strane e poco note leggi

ma fu fermato da un cavillo legale,

che, con una maggiore esperienza, 

avrebbe potuto facilmente risolvere:

si rovinò la reputazione 

e fu costretto a pagare un'ingente penale.


Un maturo uomo astuto,

che da decenni aveva vissuto

con un normale stipendio,

riuscì a farsi assumere

con un altissimo compenso dalla azienda

come amministratore delegato

per potersi appropriare legalmente 

del prezioso oggetto:

venne licenziato dopo aver già caricato 

il pesante prezioso nella propria auto 

e non trovò mai più un lavoro.


Un povero anziano 

che aveva vissuto più di cento anni

con lavori precari e mal pagati,

si recò davanti alla porta,

chiamò il guardiano,

gli sussurrò qualche parola all'orecchio:

si allontanò spingendo una carriola 

con dentro l'ambito giallo e brillante peso.


L'intelligente batte lo stolto, il giovane furbo batte l'intelligente, l'astuto maturo batte il furbo, lo scaltro anziano vince su tutti.


CAV. SILVANO BORTOLAZZI - CAVALIERE AL MERITO DELLA REPUBBLICA ITALIANA, PER LA POESIA

 

Stefica Karasevac, Croatie, Australie



« Sois ma Valentine »


Quand un mot rentre dans la gorge

Suite à sarma milihil chérie

Il ne nous a pas donné de poste alors

L'esprit n'est pas donné, les mots sont recherchés.


Il s'est approché

Il s'est juste tenu sur moi,

Tout ce succès dit alors

C'était une course - bonjour


Il s'est mis à un genou

Mon Milo tout galant, sympa

Parfum rose opio moi

Et le mot boisson -Sois ma Valentine-.


Oh mon cœur, mon cœur est abasourdi

Est-ce que ça se soucie des agités de bang,

En tout cas, il tenait à moi

Comme le jaune chauffe les joues de la coupe.


Comme une poupée à la fin je serais sans voix

Je me retrouve debout,

Viens à moi je veux ça oh comment dire ça

Je le sens et ça crie en moi, je t'aime, je t'aime.


Quand un mot rentre dans la gorge d'un crétin

Les lèvres sont hypnotisées, les boulettes poussent dans la gorge.

Silence mon coeur stp je veux dire quelque chose

Je me suis effondré mais la voix qui sort de ma gorge est interdite.


C'est comme la première fois que le cœur bat fort

Je perds le sol sous mes pieds et mes pieds sont en bois,

Tout ce que je veux alors ta main est là

Sur mon visage cette joue est rouge.


Serre-moi dans tes bras, serre-moi fort, tout en moi m'appelle

Pendant qu'on se battait tous avec Ushita pour ça

Je suis devenu une femme faible à cause de cet amour

Sanuh- tu seras toujours ma Valentine-.


Stefica Karasevac, Croatie, Australie 

 Shahnaz Shahin



XƏYANƏT


Yaşadığımız dövr və zaman çox dinamikdir, hər şey sürətlə dəyişir,  inkişaf edir, insan, cəmiyyət, hətta bəşəriyyət üçün mühüm əhəmiyyəti olan bəzi dəyərlər özü də metamorfoza məruz qalır. Sosial və mənəvi dəyərlər bir nəfərlə insanlar və  bütöv cəmiyyət arasında  əlaqə yaradır, qarşılıqlı münasibətlərdə isə həm dəyərlər , həm də fərd özü inkişaf edir. Təəssüf ki, yaşadığımız zaman ortamında bəzi mənəvi dəyərlər həm də öz əvvəlki forma və məzmunundan uzaqlaşır. Bu, anam demiş, bəzən  xeyirliyə olsa da, ziyan da gətirir. Məsələn, necə ki, bir vaxtlar kəndin o başında bir nəfər dünyasını dəyişəndə bu başında televior, radio açmazdılar, xeyir işlər müəyyən müddətə  təxirə salınardı, bir evin kədəri bütün elin kədərinə çevrilərdi. Böyüklər  kiçiklərə başqasının sevincinə olduğu kimi, dərd-qəminə də şərik olmağı aşılayırdı, deyirdilər bir gün hər kəsin zəngi çalınacaq, “odur ki, kilsə zəngi çalınırsa soruşma ölən kimdi, o adam elə sən özünsən...”


     Anam bizə qonşular, qohumlar və ümumiyyətlə insanlar arasında səmimi münasibətin, diqqət və qayğının vacibliyi haqqında da maraqlı söhbətlər danışıb, axırda da əlavə edirdi ki, bala, ölüləri də bir-birinə həyan olsun deyə yanaşı basdırırlar. Amma təəssüf ki, bəzən ən isti münasibətlər də zaman keçdikcə soyuyur, gözləmədiyin yerdən “dağlara qar yağır”, sən ömürlük hesab etdiyin divarlar adicə toxunuşdan uçub dağılır... Üşüyürsən, özü də necə!..


  Kim desə xəyanət görməyib, inanmayın, bəzən xəyanəti heç özünə də etiraf edə bilmir adam. Çünki əsasən xəyanət edən onun ən yaxını, tam etibar etdiyi, inandığı, duz-çörək kəsdiyi, ürəklə kürəyini söykədiyi insan olur. Ən çox da bir dam altında illərlə bərabər yaşadığı, tikəsini, sevincini, qəmini böldüyü insan... Aldığı zərbədən səntirləyir, yıxılır, yüz yerindən qəlpələnir, ağrıyır, sonra bu ağrıyla yaşamağı öyrənir. Deyirlər xəyanətin ən ağırı fikirdə, düşüncədə edilən xəyanətdir. Xəyanət həm də bir xarakter məsələsidir, tibbi dillə desəm, ruhun, mənəviyyatın virusudur və xəyanət edən insan nəyə görəsə bir gün bu işin üstünün açıla biləcəyi fikrindən uzaq olur.


    Xəyanətin havası belə ağırdı, adamı uzaqdan vurur, boğulursan, adı gələndə belə sanki sümüklərin qırılır. Zərbənin mənəvi ağırlığı fiziki gücündən daha böyükdür, “dağıntını”  hesablamaq isə mümkün deyil. Psixoloji baxımdan  “zərərçəkənlər”in reaksiyası eyni dalğa tezliyində olsalar belə fərqli olur. Kimsə hadisəyə soyuqqanlı yanaşıb soyuq başla, ağıl və məntiqlə qərar verdiyi halda, bir başqası cinayətə əl ata bilir.


   Günümüzdə ən aktual olan kişi-qadın və ya ailə daxili xəyanətdir. Qəribədir, tərs addım əsasən ailədə hər tərəfli diqqət və qayğı ilə təmin olunmuş, maddi və mənəvi sıxıntı çəkməyən qadınlar tərəfindən atılır. Sanki burda da bir anormallıq halı yaranıb, halbuki əvvəllər evdə, ailədə söz-söhbət diqqətsizlikdən, maddi çatışmazlıqlardan yaranardı, qadın uzaqbaşı el sözü ilə desəm “acıq edə” bilərdi. Bu da qısa müddətdə düzənlənər, tərəflər arasında barışıq əldə olunar və hər şey qaydasına düşərdi. Qadın xəyanət yoluna ayaq basmaqla öz ləyaqıtini, mənsub olduğu ailənin şərəfini alçaltmazdı...


   Həyat təzadlarla doludur, mən xəyanətdən yazıram, televiziya və xəbər portalları isə Bakı-Qroznı avia reysi üzrə uçan sərnişin təyyarəsinin qəza xəbərini yayır. Efirdən havada çarəsizlikdə çarə axtararaq dövrə vuran təyyarənin görüntüləri sərgilənir, həlak olanlar və yaralılar haqqında məlumat verilir, gənc və bir neçə gündən sonra təqaüdə getməli olan pilotların şəkilləri ekrana gətirilir...  Düşünürəm, həyat bu qədər amansız, ölüm bir nəfəs qədər yaxınkən insanlar nədən sədaqətə deyil xəyanətə meyllidir?


    Yuyulması mümkün olmayan cinayət vətənə olan xəyanətdir, deyirlər.  Amma ailədə qadın və ya kişinin üzləşdiyi xəyanət də bəraət veriləcək hal deyil, çünki ailə özü də kiçik bir dövlətdir! Çox vaxt kişilərin atdığı belə yanlış addım bağışlansa da,qadın xəyanəti  bir mənalı bağışlanmır. Bəlkə də bu təbiətdən qadına verilən bioloji fərqliliklə bağlıdır, axı qadın orqanizmi bütün fertil həyatı boyunca yalnız bəlli sayda yumurta hüceyrəsi istehsal edir!.. Qadın anadır, yaradan ona özündən sonra yaratmaq, yəni dünyaya övlad gətirmək, bununıa da dünya həyatını davam etdirmək  kimi müstəsna imkan verib. Cənnət də məhz belə qadınların, anaların, şərəf və ləyaqətiylə nümunə olan qadınların ayaqaları altındadır. Və elə bəlkə buna görə də qadın etdiyi zinanın bədəlini daha ağırlamasıyla, ən yaxşı halda sağlamlığı bahasına ödəməli olur...


  Xəyanət görən tərəf psixoloji sarsıntı keçirir, nəticədə özgüvən, insanlara inam, etibar hissi az və ya çox dərəcədə zədələnir, hətta ailənin başqa üzlvləri də başlayır gizlincə bir-birini təftiş etməyə. İllərin sınağından çıxmış münasibətlərə belə kölgə düşür, açıq və gizli hiss edilən səbəbsiz şübhələrdən tərtəmiz şüşə  kimi qəlblər çiliklənir... Şekspirin sözləriylə desəm, güvən də ruh kimidir, tərk etdiyi bədənə əsla geri qayıtmaz! Çünki xəyanət düşməndən daha zalımdır...


     Azərbaycan qadını özü bir dəyərdir, müqəddəsdir, cəmiyyətin  və ailənin sütunlarından biridir.  O, ictimai həyatda da, ailədə də gedən proseslərin nəbzini və müqəddəs ana adını uca tutmaqla mərdliyi, fədakarlığı, işgüzarlığı ilə tarixi keçmişimizdə də parlaq izlər qoyub. O, tarix boyu bir çox sınaqlardan keçməli olub, cəsur oğullarla birgə qadınlar da el-obasının qeyrətini çəkib. Müxtəlif  sahələrdə kişilərlə çiyin-çiyinə də çalışıb, yeri gələndə döyüş meydanlarında şücaət də göstərib. Namusunu qorumaq üçün şirin canına da, düşmən əlinə keçməsin deyə körpə uşağına da qıyıb.


    Benjamin Franklin xəyanəti namusla yaşamağa ağlı çatmayan axmaqların əməli adlandırırdı. İnsan hissləri olduqca müxtəlif və mürəkkəbdir, heç Britaniya psixoloqları da hisslərin həqiqi və ya süni olduğunu aşkar edən formul yarada bilməyiblər. Həyat isə ağlasığmayan hadisələrlə doludur, ən çıxılmaz vəziyyətlərdə də bir çıxış qapısı mütləq vardır, sənə sadəcə o qapıya düşən açarı tapıb xilas olmaq qalır. Unutma, hər fırtına həyatını pozmaq üçün gəlməz, bəziləri yolunu təmizləmək üçün gələr...

Shahnaz Shahin

 Poem original by Aziz Mountassir  translation into English by Neide Romani 





Good Morning, My Love


Good morning, my love, the sun softly glows,

A golden embrace as the warm breeze flows.

The world awakens, yet nothing is new,

Until I see the morning light in you.


A cup of coffee, rich and divine,

But sweeter still—your hand in mine.

The steam that rises, the laughter we share,

Moments like these, beyond compare.


Sip by sip, love fills the air,

With every glance, with every stare.

No words are needed, our hearts just know,

With you, my love, life's joys overflow.


So here’s to mornings, to coffee, to you,

To love that lingers like drops of dew.

For in your eyes, in your warm embrace,

I find my home, my sweetest place.

 CHÀO BUỔI SÁNG TÌNH YÊU CỦA ANH 


Author Aziz Mountassir 

(Morocco)

Translation into Vietnam by Tống Thu Ngân 



Chào buổi sáng, tình yêu của anh, mặt trời nhẹ nhàng tỏa sáng,

Một cái ôm vàng khi làn gió ấm áp thổi qua.

Thế giới thức giấc, nhưng không có gì mới mẻ,

Cho đến khi anh thấy ánh sáng buổi sáng trong em


Một tách cà phê, đậm đà và tuyệt vời,

Nhưng ngọt ngào hơn nữa - bàn tay em trong tay anh

Hơi nước bốc lên, tiếng cười chúng ta chia sẻ,

Những khoảnh khắc như thế này, không gì sánh bằng.


Từng ngụm, tình yêu tràn ngập không khí,

Với mỗi ánh nhìn, với mỗi cái nhìn chằm chằm.

Không cần lời nào, trái tim chúng ta chỉ biết,

Với em, tình yêu của anh, niềm vui của cuộc sống tràn ngập.


Vậy nên, đây là buổi sáng, với cà phê, với em,

Để tình yêu đọng lại như những giọt sương.

Bởi trong đôi mắt em, trong vòng tay ấm áp của em,

Anh tìm thấy ngôi nhà của mình, nơi ngọt ngào nhất của anh.


Tống Thu Ngân@All Rights Reserved 

February 11/ 2025

#عزيز_منتصر 

#azizmountassir 

#tongthungan_translator

 💞💃🌼

Anddrea Enciso Ruiz 



MELODÍA DE AMOR 


Amado mío!!... La luna está llena de 

nuestra canción de amor. El violín 

se despliega en acordes de tiernos

besos de miel y caricias a flor de piel.


Ese gran sentimiento que nació en

un instante cuando nuestras sonrisas 

hicieron eco al amanecer y se consumo 

nuestra gran unión.


Y... Nos sorprendió un verano en pleno 

dónde la dulce caricia del sol fue la

energía que nos avivó a volver amar y

creer de nuevo... ¡Somos almas afines!.


El aroma de las flores amarillas está en

todos los lugares... Dame tu mano amor

danzaremos por el prado en  éxtasis de

todo este amor que nos invade....


Somos la más sublime melodía que 

trasciende, el poema que deja una huella 

indeleble en el universo y el amor más 

puro que hace latir nuestros corazones.


                                  Somos... Melodía!.


Anddrea Enciso Ruiz 

Gitana Amante y Luna 

Colombia 🇨🇴

10/02/2025

©®

¡NO AL PLAGIO!

💃📚🖋️

 MI ANGEL 

Clarena Martínez Turizo 



En el silencio del tiempo

en lo profundo del corazón 

hallo inscrito tú nombre 

cómo una canción, retumbando 

en el laberinto de los recuerdos

de mi amor.


Veo en cada gesto tus grandes 

muestras de amor

en complicidad con el viento

que siempre me trae tu olor,

tu cariño que nunca termina

me estremece con pasión.


Me haces felíz con tus detalles, 

me llena de emoción, ese 

"te amo mi ángel" estremece las 

fibras más profundas en mi corazón,

eres mi amor infinito, eres mi corazón, 

eres tú también el angelito que me

ha regalado el creador, te amo a cada 

instante te amo con todas las fuerzas

de mi corazón.


Autor : Clarena Martínez Turizo 

País: Colombia

Derechos reservados.

Magangué Bolívar 01- 03-2025.Hr : 6:30 Pm

 He aquí un poema en forma de décimas y haciendo honores a la elegía. Versos plasmados en mi poemario “Fuente de Soles


QUEDASTE EN MI MENTE


Escribe Carlos Rod. Sumuano



Te fuiste bella mujer,

partiste a tu grata senda

y sin nada que yo entienda

por quedar solo mi ser,

y llevarte mi querer;

mas, quedó dentro de mí,

tu recuerdo siempre así,

tu cuerpo, voz y silueta,

así tan bella y tan quieta,

con mi mente puesta en ti.


Como las fotografías

que al tiempo tanto detienen,

así quiero yo aunque penen,

mis melancólicos días,

imágenes que porfías

a dejar mi mente llena,

que sin medida ni pena

dejas al fin saturada,

maltrecha, bastante ajada,

incluso a mi fe tan plena.


Grabada en mi mente quedas,

por haberte tanto amado.

feliz te siento a mi lado,

repitiendo amables ledas,

imaginando las sedas,

que vestían tu figura,

que como leal escultura,

evoca tus labios rojos,

recuerda tus lindos ojos,

presa queda tu alma pura.


Recuerdo tus movimientos

como si fuesen hechizo,

tus palabras memorizo;

veo tu pelo a los vientos,

recuerdos un poco cruentos,

porque me hacen mal sufrir,

porque quiero convertir

esos recuerdos en reales,

tangibles así de tales,

¡que me ayuden a vivir!


              Tapachula Chiapas, febrero de 2025

 LAS PLUMAS DE AQUELLOS ESCRITORES


Escribe: Carlos Rod. Sumuano



Si hay personas a quienes más admiro, ellos son a los escritores de antaño, los escritores de hace siglos que tan bien describieron las historias, las fábulas, los cuentos, los poemas, los casos y las cosas de su tiempo y que ahora resultan obras clásicas. Esos hombres y algunas mujeres vivieron en pobrezas extremas, despreciados por propios y extraños, fueron perseguidos por sus ideas liberales, radicales e izquierdistas, incluso unos pasaron años en prisión; algunos se arriesgaron en actos heroicos, otros fueron muy enfermizos o simplemente se suicidaron; muchos vivían siempre frustrados, pues al terminar su obra les quedaba la enorme labor de buscar una editorial para que se las publicara, muchos no lo lograron ¡A saber cuantas obras buenas murieron con el autor!

Pero, el punto importante a tratar aquí de esos literatos, es que ellos tuvieron un trabajo extenuante, plasmaron sus palabras sin diccionarios, ni libros de consultas; vivieron en una larga labor para formalizar sus escritos, pues en esos tiempos se escribía con plumas de aves cuya punta mojaban a cada rato en un tintero para poder plasmar sus obras, precisamente por eso quedó el nombre de “pluma” a todo lo que sirve para escribir, y si tal ejercicio era por las noches se tenían que conformar con la luz que daban antorchas, velas y veladoras, años después con candiles, faroles o quinqués. 

Tales ilustres estaban muy lejos de pensar que siglos después aparecería el lápiz, luego la pluma fuente, poco después la pluma atómica más conocida como bolígrafo o lapicero; este bolígrafo es tan práctico, funcional y barato, se pueden escribir decenas de hojas antes de que se le acabe la tinta; para muchos escritores clásicos de la antigüedad, este insignificante y pequeño artefacto hubiese sido una cosa fenomenal y fantástica

Mucho tiempo después, muchos escritores modernos gozarían de la deliciosa comodidad de la máquina mecánica de escribir, aún pulsando las teclas con dos dedos como acostumbraban todos los viejos escritores, avanzaban más y mejor en sus escritos, de esas viejas máquinas surgieron grandes obras a lo largo del siglo XX. 

En este milenio, el que esto escribe (como todo mundo), plasma sus ideas y sus escritos en las fantásticas teclas de un ordenador, más conocido como computadora. ¡Ah!, este “viejo señorón” ya no usa sus máquinas de escribir y ni siquiera escribe un poema a mano, porque el ordenador le facilita en demasía sus trabajos, pues escribir en la computadora resulta bastante fácil y práctico; se puede corregir mejor. Incluso, la misma computadora corrige casi todo de manera electrónica. ¡Con razón varias personas con pésima ortografía entregan bien hechos sus trabajos!

Y repito, a pesar de muchas carencias y vicisitudes de aquellos escritores de antaño nos dejaron obras imperecederas. Debería darme pena por estar tan lejos de ellos en el sentido literario, muy a pesar de que tengo enormes ventajas delante de esos grandes ilustres, pues aparte de la comodidad de mi computadora, en mis libreros poseo variados diccionarios y muchas enciclopedias de consulta. Y últimamente puedo apoyarme en internet y redes sociales. ¡Por todos los cielos! ¡Soy un hombre afortunado!

Ada Rizzo

Biography 

 Ada Rizzo was born in Sicily (Italy) in 1960. She is writer, poet, translator,counselor, amateur journalist.

Her life is built on solid roots and traditional values. Optimistic, cheerful, curious, and creative, she is interested in art and psychology. After a thirty-year career at IBM Italy, she decided to reinvent herself. For several years now, she has been a Life Counselor with a humanistic-relational approach and a Facilitator in Mindfulness. She has been involved for about 20 years and currently engages in humanitarian projects and volunteering in Kenya.

In 2021, she published her first novel with a strong autobiographical tone titled “Volevo il tacco dodici?”, which received an honorary mention at the intercontinental literary award “Le Nove Muse”. 

In 2022, she published her second novel “Iris Ali di Vetro,” which addresses the delicate topic of eating disorders (ED). 

In 2023, she published her third novel “Novanta battiti al minuto”, a true story that tackles the sensitive issue of heart transplantation, for which she received the Jury Prize at the International Literary Art Award Cygnus Aureus 2024. 

In 2024, she published "Ventiquattro Carati," which addresses the issue of gender violence; a work that was awarded the International Literary Art Prize La Via dei Libri, the International Lord Byron Prize 2024, the International Literary Art Prize - to say no to violence against women - Il Canto di Dafne 2024, and the National Argentario Prize 2024 & Caravaggio.

Other Awards: “International Award for Peace and Human Rights Defense Italy 2023” , the “Civic Merit Award for Solidarity and Inclusion of People with Disabilities 2023”, "Solidarity Award for Art and Civic Engagement 2024", “Reconocimiento Internacional Mujer Destacada 2024” for her dedication to art, culture, peace, and social justice in the world. -“Certificate of International Recognition LETTER OF PEACE” award given to her for literary contribution to the International promotion of Culture, human rights and Peace. - "International Literature Language Journal", "Art and Literature Certificate 2024", awards granted in America for her cultural contribution to Art and Literature on an international level.

- Award  “Best Influential Personality of 2024"

- “Humanist Certificate”

- “International Forum for Creativity“.


- Diploma of Honor from the International Forum for Creativity and Humanity  

- International Award "Culture Without Borders 2025"  

-Ambassador of  IFCH

-The Raft of Dreams Literary Magazine


In 2024 she participated to the anthology “Art without Borders”. Her piece "Nel silenzio del mondo" is part of this anthology.

Currently, she holds the position of "Chief Communications Officer, Italy" for the Global Literary Event: Panorama International Literature Festival 2025.

She wrote the foreword for poetry book by poetess Shoshana Vegh titled  “Soul of a Dreamer” and for poetry book titled “Il Cerchio Perfetto by poetess Elisa Mascia. 

Her poems on gender-based violence and the others on Peace and human rights have been translated into several languages and included in various literary journals and international poetry anthologies both print and digital.

The author has contributed as a translator and poetry analyst, bringing works by various poets into Italian. Her translations help to intensify international literary dialogue.

It is her strong desire to intensify the promotion of cultural activities for poetic and literary talents. Likewise, she will consistently work to defend human rights, peace, and women who are victims of violence.

Life has taken her everywhere, Love has brought her home.


Yatti Sadeli



Gray Clouds 


This world unexpectedly would turn out like this. 

Even though in the past the morning sun always smiled at us through a rainbow of love. 

Bathing us in gentle light. 

A life where all nations were in unshakable peace,

United to raise the world's standards in tough love. 

Peace was created in every breath. 


There was no war, there was no disaster. 

Only eternal togetherness in a million love songs until the last breath. 


However . . . 

What happened now. . . . 


The world is no longer imbued with cold. 

Life turns into a colorful web. 

The sky became dull hidden behind gray clouds. 


And down there in the expanse of grassland 

Some people ran away in fear 

The gray sky couldn't stop the rain from falling.


Where did God's creation go? 

Are those whose bodies were torn apart already in heaven? 

The gray sky can't hold back the sadness. 

Witnessing the enormity of war fighting over something that cannot be taken to death. 


Is it because boasting is wrapped in greed.

Until you have the heart to hum over extinct creatures.


Anything can be eaten with diplomatic force and cunning. 

That happens often 


Because the struggle of the heart is accompanied by the hardness of ambition. 


The soft whispers of conscience are

only heard as small talk.


       ****

Sunday, February 9, 2025

 Joanna Svensson



 A LETTER TO ALL THE POETS IN THE WORLD


I am a poet

From the bottom of my heart

I am a poet

From the bottom of my soul


And it happens quite often

That I find myself

In another world

In another time


And there I lead

A different life

Far, far away

from daily strife


It happens that I miss the time

It happens now and then

It happens I forget to eat

I can't say that I remember when


I disconnect the phone

The e-mail overflows

Don't know if I've slept or not

Don't know if either way


But still I don't feel tired

Since I'm in another world

A world where all

forgotten worlds

Comes back to me

Like old time friends


Where all my poems

My elder poems

Once again

Will come to mind


They all want new clothes

Tailormade

Styled for new tidings

With colors in all new shades


So I sip on a drink of knowledge

And drink to all of you present here

All who lives in our little library

Side by side on every shelf


I am alone - although I'm not

Of each company - I'm in the best

A brother hood of leading poets

Gathered here in volume thick


And I know they understand me

When I only write and write

Far away from normal weekdays

Far away from daily strife


So please forgive me when I forget

To say THANK YOU for nice awards

You understand me when I don't have

Time to answer all your likes


You understand me when I'm dreaming

You understand me when I forget

To do all this - to do all that

And all that others - expect of me


You really know me

My way of living

'Cause they have also

lived like me

We have lived

Like friends and artists

And not to others

Wants and needs


So, understand me

O, dear poets

When invitations

From you I've missed

To festivals and anthologies

To all events of special kind


So, for give - dearest poets

I am not here - although it seems

Right now I am just there

In my world of poetry


So when I'm in this

Creative phase

I haven't time

Enough for both

I can not split myself

Between two worlds

One imagined

And one for real


So you must know

Quite honestly

All dear poetes

I love you all

Highly worship

All your poems

And adore

Our friendship so

High asteemed and gentle poets

I am forever in your de


So, once again

Please, forgive

But it happens

Quite often now

That I transcend me

To my other

Imaginary

Kind of world!


©® Joanna Svensson

© Private collection Joanna Svensson

 SHASWATA  GANGOPADHYAY




A ballad on estrangement


You're not easily available ,for me very tough to meet you

On the Nilgiri mountain, Kurinji flowers blooming

in autumn, every twelve years gap,

you resemble the very identical species

You've bloomed once again during this season, all over the valley

those suffering from leprosy, assemble there and believe that

they'll be cured if they paste grinding petals of

a rare species like you, on their wounds

all their old maladies'll be gone for good.

Following the equator, I've also come here

we are belonging to the same planet, but rarely meeting each other

I'll climb to search you, using the worn-out staircase through mist

will lie down tiringly on the notch of a stone, you just cast off upon

my body, open your petals from head to the fingers of your two legs

let the storm dash out, if you put your lips on my lips

You're the sanatorium to me, the secret panacea





During the night of Insomnia


Sleep is such a mythical creature who before being extinct

has left upon my eye-lids the shadow of its last descendant.

It only lashes its tail restlessly during whole night,

dry dust flies with the strokes of its prickles, fibres fall of

I shut my eyes,try to visualise a silent temple made of white marbles,

situated at far off sea,- whose every bit of tenderness and grace

has polished its floor and walls.

Imaginatively upon those smooth walls I touch my cheek,

lie down on the cold floor of the temple,

turn my body on the other side in fanciful wet wind

Still I can't fold my two eyes

Have the watery vapours of my eyes gone dry?

I' am afraid, is it then called : Dry retina syndrome?

Even now finny fishes play round and round my deep eyes,

the dreams do not bend to search them out

Only night,after finishing its run,

brings the shinning sun back.

As if a Negro athlete after winning the race is returning

with the gold medal in his hands


 


 


 


 


 


 


 


 

Saturday, February 8, 2025


L artiste  Ettour Hasnaa 

 By Mustapha Kamal  



 Le texte plastique dans l'art marocaine Chez l'artiste plasticienne Ettour Hasnaa Ettour  forme une proposition philosophique profonde sur soi et la question de l'autre, et ces propositions intellectuelles trouvent leur atmosphère expressive dans les formes géométriques et le langage des couleurs. 

C'est une artiste qui résume le silence progressif dans les relations quotidiennes à travers une conception intégrée du style et de la logique des choix.

Travailler sur les manifestations du corps et l'interpénétration de la qualité dans les relations interrogatives est ce qui incarne une forme de discours dans le produit social et son rapport à la vie individuelle ou collective.

La vérité est que cette innovatrice marocaine a des visions de succession dans la créativité artistique, ce qui est une qualité très rare dans l'audace et la construction conceptuelle du texte dans les limites de la méthode et des cadres intellectuels qui le régissent.


Glória Pereira. 



DISTÂNCIA. 


Ah como  tu me consome distância. 

Tenho molhado meu rosto em lágrimas. 

Não  sei onde escontra-lo. 


Se as pegadas  dos teus passos não  fossem apagadas. 

Estaria  à  percorrer teus passos, até estar em  teus braços. 


Hoje estou somente  a lamentar  sua partida. 

Não  houve  adeus. 

Talvez por covardia ou seja não  houve  coragem. 


Houve comigo  somente  lamentos , choro. 

Todos os momentos vividos onde éramos dois;

Descobri que  percorri sozinha. 


Glória Pereira. 

Direitos autorais reservados Autora/Escritora

المنتدى الدولي للإبداع والإنسانية المملكة المغربية

Dr. Ashok Kumar "Let My Mystic Soul Sing" Let my mystic soul sing sweet, soft songs of unity, Echoing through the chambers of the ...