Search This Blog

Monday, February 10, 2025

 ROSA OTOÑAL

Autor, Ana María Mendiola Cano

País, Perú 

10/02/ 2025



Desnuda a flor de piel,

contemplo mi figura

en el ocaso del otoño.

Cautiva en el embrujo del momento,

acariciada por la brisa,

se enciende la piel adormecida.

Mis manos inquietas,

juegan con la anatomía encendida,

en una danza de anhelos,

con la rosa otoñal.

El manantial se detiene,

el trinar de las aves también,

el silencio acompaña 

al gemido y suspiro 

que fluye de mis labios.

Apasionados mordiscos,

se desbordan con ternura,

en un ritual de deseos.

Embrujada por el cristal 

de las aguas,

se sumerge mi cuerpo,

bajo el manantial sagrado.

Erizada la piel del ayer,

nace fresca, al tacto de tus  besos.

D. R.A.


 Iriabel Lazo Alvarado



SE VA CONSUMIENDO

Autora: Iriabel Lazo Alvarado

Tilarán, 10 de febrero de 2025

Derechos Reservados de Autor



Se desvanece la historia en hojas secas 

que el otoño desgarra

se lamenta el fuego en la soledad 

arde la caja de concreto y pulveriza el hueso.


Crujen las paredes con fúnebres ecos  

se anima la soledad y se escurre la esencia 

danza la melancolía en los rincones 

mientras los pétalos marchitos caen. 


Se consume el sueño y se amarillenta el horizonte 

sin abrigos se apaga la flama en el laberinto 

se cerraron las puertas se ahogaron las risas 

murmura el arrolló en secreto. 


Lagrimea la azucena y bosteza la huella 

El agitado zumbido del frustrado viento lapida 

arruga las entrañas cual mudas espinas 

parpadean en la oscuridad

 Autor: Rimis Brits

Title: Миру мир



Миру Мир


Нужен мир! 

На всей планете

Просят все,на белом свете 

Люди взрослые, и дети!


Все хотят,чтоб в этом

Мире, были радость и успех! 

Чтобы вместе дружно жили

Помогали и любили!


Чтобы радость в этом 

Мире,освещала жизнь

для всех.Без расизма,

бандитизма и национализма.


Без гонений, нападений 

Без поджогов,грабежей

не ужели в самом деле .

Не возможно в мире жить?


Все должны в мире трудиться 

Только честно ,понимая

Что земля нам всем родная!

И с соседями  делиться !


И тогда на мирном небе

Всем засветится звезда!

Мир проснется,улыбнется,

Расцветёт наша земля. 


И на мирной на планете.

Будут счастливы, все дети

И цвести будет природа

Свежим воздухом дыша!


Чтобы не был запах гари

И,конечно каждый паре

Дарит, радость, счастье,

И улыбки наша светлая душа!

Rimis Brits ©

Israel ,🇮🇱

10.02.2025

 Hrh Princess Helena



La palabra  aquí estoy

Tiene poder,un maravilloso 

Significado. 


Aquí estoy para ti.

Aquí estoy sin máscara 

Aquí  estoy  sin miedo

Aquí  estoy verdaderamente 

Quien soy  ante los ojos

Divinos de Dios.

Ante los ojos del mundo.


Hrh Princess Helena

 Maria Benedetta Cerro



I messaggi augurali per il mio compleanno sono stati tantissimi e cari tutti. Non riuscirò a ringraziare ciascuno come vorrei e come sarebbe giusto. Cercherò di farlo con la poesia, spero sempre gradita.

Da "Banchetto con melagrana", Gottifredo Edizioni, 2024


Trilogia dell’anello                

(viaggio mistico e poetico intorno alla Parola)

      

I                                                        a Lorenzo


Voce rapita – porfirogenita voce – 

                       perno di sapienza 

su cui ruota con sollecitudine antica 

               la spirale dei misteri.

Egiziaca voce 

– porta genuflessa sulle rampe delle segregazioni – 

                      Voce guardami. 

                      Ti sono amica. 

Tra la mia anima e il mondo 

                                                      la tua soglia. 

Tra la tua soglia e il sole 

                                   il dominio dell’ombra. 

Non distogliermi da te. 

Non addomesticarmi. 

                 Da sola al tuo cuore mi consegno. 

Provo commozione per l’attimo 

                     gioisco del respiro 

se appena arrivo a immaginarti.


II                                                            a Federica


Non dirò della gemma 

                        incastonata nella grazia 

né della luce che spartisce il tempo 

                        e allude al filo del ritorno. 

Non lo dirò che devo – anche se non voglio – 

          volgere lo sguardo 

al principio che spande le nostre primavere 

ai tristi risvegli nei mattini affatto misteriosi 

al soffio che separa dal ramo la foglia 

           o dalla vita 

                  la voglia di guardare il sole. 

Da troppo in alto 

 – o dal profondo – 

tutto questo viene a compiersi improvviso. 

 – Preciso il cerchio generato dal centro – 

Di quel centro dirò 

       inciso nella leggerezza.


III                                                           a Luigi


Sii anello 

       e stringimi nella danza. 

Così ci sorprenda stretti lo sguardo di Dio. 

Sii aria 

           e appartienimi due volte. 

Oggi alla mia stagione orfana 

                                 sei mancato 

come al morente l’ultimo respiro. 

Sii – solo per me – reliquia dei giardini bui 

fuoco minimo di un inverno disperato. 

                  Di più - sii pensiero -

ché non debba mai fuori di me cercarti. 

Ma sogno non potrai diventare. 

               Lì la nemica si è scavato un letto 

– a dispetto dimora nella scarsa pace – 

 Ti uccide in me la parassita. 

Si prende la mia sola ragione di vita.

 By Gordana Saric 


Autor-GORDANA SARIĆ, profesor 

            MONTENEGRO



Dr. Aziz Mountassir ,osnivač i predsjednik MEDJUNARODNOG FORUMA KREATIVNOSTI I HUMANOSTI  MAROKA, ambasador svjetskog mira, koga izuzetno cijenim i njegovu poeziju obožavam.

   Od uvaženog Aziza sam dobila brojne nagrade izmedju ostalog sam IKONA MIRA, itd.

     Želim da ga predstavom jer je izuzetan pjesnik ,kulturni poslenik,borac za mir svjetski priznat i čast mi je da mi je veliki prijatelj.

       Dr Aziz Mountassir, rođen u Kazablanki, Maroko, istaknuta je ličnost poznata po svojoj nepokolebljivoj posvećenosti miru i čovječnosti. Kao međunarodni pjesnik, dirnuo je srca širom svijeta svojom dubokom i evokativnom poezijom. Dr. Mountassir je predsjednik Međunarodnog foruma kreativnosti i humanosti, kao i predsjednik Organizacije za umjetnost, kreativnost i dobru volju (OACG) u Maroku. Njegovo vodstvo proteže se na CIESART, organizaciju s podružnicama u Maroku, Peruu, Španiji i Švicarskoj.

      Posvećenost dr. Mountassira njegovanju mira vidljiva je kroz njegovu ulogu ambasadora Međunarodnog mirovnog korpusa u Maroku i njegovu uključenost u različite mirovne inicijative, uključujući ambasadora mira WIP u Nigeriji. On je također direktor časopisa America in Magazine u Maroku i direktor Mreže arapskih jezika u Maroku. Njegov doprinos novinarstvu prepoznat je kroz njegov rad sa Akhabar7, certificiranim marokanskim novinama.

    Kao strastveni zagovornik teritorijalnog jedinstva, dr. Mountassir predsjedava Asocijacijom slobodnih Marokanaca koji brane teritorijalno jedinstvo. Njegovi diplomatski napori dodatno su istaknuti njegovim ulogama ambasadora u brojnim međunarodnim organizacijama, uključujući Condor Mendoza u Maroku, SAPS Poland u Maroku, CUAP Švicarska-Francuska u Maroku i Acilbras Brazil u Maroku.

    Dr. Mountassir je autor deset knjiga, a njegova poezija je prevedena na više od 16 jezika. Učestvovao je u preko 16 međunarodnih zbirki poezije i prisustvovao je brojnim mirovnim seminarima širom svijeta, od Meksika do Indije i od Egipta do Kanade. 

       Život i rad dr. Aziza Mountassira dokaz su njegove posvećenosti miru, kreativnosti i humanosti. Njegov doprinos književnosti i njegovi napori da promoviše mir i jedinstvo nastavljaju da inspirišu i odjekuju među ljudima širom svijeta.

     Ovdje je jedna od mnogih pjesama  maestra dr Aziza Mountassira. Riječ je o pjesmi pod nazivom "Da živimo u miru"


"Pustite nas da živimo u miru"


Svet je u plamenu, njegovo srce u očaju,


Pepeo snova lebdi u vazduhu.


Odjeci plača, proganjajući refren,


"Hajde da živimo u miru; okončaj bol."


Naša djeca padaju prije nego što uspiju ustati,


Izgubljeni u vatri, utišani krici.


Majke plaču dok se mrak širi,


Očevi žale svoje nade sada mrtve.


Naši stari drhte, glasovi im slabi,


Njihove suze reku reke niz obraze.


Oni mole za milost, mole za svjetlo,


U svijetu koji je progutala beskrajna noć.


Laži mira, okrutna šarada,


Obećanja prekršena, nade izneverene.


Dosta je bilo ratova, krvlju natopljenog tla,


Dosta oružja, borbenog zvuka.


Zar ne vidite koliko je to potrebno?


Živote koje krade, srca koje slama?


Nevini plaćaju za pohlepu nekolicine,


Dok mržnja troši ono što je ljubav nekada znala.


O, vladari naroda, čujte našu molbu,


Prekinite klanje; budimo slobodni.


Zašto se naši snovi moraju pretvoriti u prah?


Zašto naša vjera mora zarđati?


Zemlja je umorna, njene rane su duboke,


Njene rijeke plaču, njene planine plaču.


Njene šume gore, njeni okeani kukaju,


Njena stvorenja nestaju; svi mi propadamo.


Hajde da se ujedinimo, a ne da se rastajemo,


Neka ljubav i dobrota ispune svako srce.


Nema više razaranja, nema više laži,


Nema više tišine za očajnički plač.


Gradite ne bombe, već mostove,


Nahrani gladne, udomi nezaštićenu glavu.


Nauči svijet da mir može vladati,


Ta ljubav je jača od lanca mržnje.


Svijet je naš; moramo popraviti,


Zaliječite njegove rane nježnom pažnjom.


Neka nam djeca rastu, neka smeh zvoni,


Neka nada poleti na iscjeljujućim krilima.


Evo nas, konačan zahtjev:


Hajde da živimo u miru, ruku pod ruku.


Svijet gori; dosta nam je-


Vrijeme je da odaberete ljubav umjesto grubog.


"Pustimo da živimo u miru" je duboka molba za prestanak nasilja i zagrljaj mira. Pjesma oslikava živopisnu sliku svijeta razorenog ratom i sukobima, gdje su se snovi pretvorili u pepeo i krici

 Silvano Bortolazzi (Knight for poetry)



"Così è la vita"


Un grande lingotto d'oro 

appartenente ad una multinazionale 

si trovava dietro ad una porta blindata

con a guardia un custode: 

tutti lo desideravano.


Un uomo stolto tentò scassinare la porta:

venne subito arrestato.


Un ricco ragazzo intelligente

cercò di acquistare

l'oro contenuto nella cassaforte 

ad un prezzo molto vantaggioso:

venne subito allontanato

come persona indesiderata e malvagia

e denunciato per truffa.


Un uomo furbo e benestante, ma non ricco,

provò a rilevare per pochi soldi l'azienda

che possedeva il prezioso metallo

avvalendosi di strane e poco note leggi

ma fu fermato da un cavillo legale,

che, con una maggiore esperienza, 

avrebbe potuto facilmente risolvere:

si rovinò la reputazione 

e fu costretto a pagare un'ingente penale.


Un maturo uomo astuto,

che da decenni aveva vissuto

con un normale stipendio,

riuscì a farsi assumere

con un altissimo compenso dalla azienda

come amministratore delegato

per potersi appropriare legalmente 

del prezioso oggetto:

venne licenziato dopo aver già caricato 

il pesante prezioso nella propria auto 

e non trovò mai più un lavoro.


Un povero anziano 

che aveva vissuto più di cento anni

con lavori precari e mal pagati,

si recò davanti alla porta,

chiamò il guardiano,

gli sussurrò qualche parola all'orecchio:

si allontanò spingendo una carriola 

con dentro l'ambito giallo e brillante peso.


L'intelligente batte lo stolto, il giovane furbo batte l'intelligente, l'astuto maturo batte il furbo, lo scaltro anziano vince su tutti.


CAV. SILVANO BORTOLAZZI - CAVALIERE AL MERITO DELLA REPUBBLICA ITALIANA, PER LA POESIA

 

Stefica Karasevac, Croatie, Australie



« Sois ma Valentine »


Quand un mot rentre dans la gorge

Suite à sarma milihil chérie

Il ne nous a pas donné de poste alors

L'esprit n'est pas donné, les mots sont recherchés.


Il s'est approché

Il s'est juste tenu sur moi,

Tout ce succès dit alors

C'était une course - bonjour


Il s'est mis à un genou

Mon Milo tout galant, sympa

Parfum rose opio moi

Et le mot boisson -Sois ma Valentine-.


Oh mon cœur, mon cœur est abasourdi

Est-ce que ça se soucie des agités de bang,

En tout cas, il tenait à moi

Comme le jaune chauffe les joues de la coupe.


Comme une poupée à la fin je serais sans voix

Je me retrouve debout,

Viens à moi je veux ça oh comment dire ça

Je le sens et ça crie en moi, je t'aime, je t'aime.


Quand un mot rentre dans la gorge d'un crétin

Les lèvres sont hypnotisées, les boulettes poussent dans la gorge.

Silence mon coeur stp je veux dire quelque chose

Je me suis effondré mais la voix qui sort de ma gorge est interdite.


C'est comme la première fois que le cœur bat fort

Je perds le sol sous mes pieds et mes pieds sont en bois,

Tout ce que je veux alors ta main est là

Sur mon visage cette joue est rouge.


Serre-moi dans tes bras, serre-moi fort, tout en moi m'appelle

Pendant qu'on se battait tous avec Ushita pour ça

Je suis devenu une femme faible à cause de cet amour

Sanuh- tu seras toujours ma Valentine-.


Stefica Karasevac, Croatie, Australie 

 Shahnaz Shahin



XƏYANƏT


Yaşadığımız dövr və zaman çox dinamikdir, hər şey sürətlə dəyişir,  inkişaf edir, insan, cəmiyyət, hətta bəşəriyyət üçün mühüm əhəmiyyəti olan bəzi dəyərlər özü də metamorfoza məruz qalır. Sosial və mənəvi dəyərlər bir nəfərlə insanlar və  bütöv cəmiyyət arasında  əlaqə yaradır, qarşılıqlı münasibətlərdə isə həm dəyərlər , həm də fərd özü inkişaf edir. Təəssüf ki, yaşadığımız zaman ortamında bəzi mənəvi dəyərlər həm də öz əvvəlki forma və məzmunundan uzaqlaşır. Bu, anam demiş, bəzən  xeyirliyə olsa da, ziyan da gətirir. Məsələn, necə ki, bir vaxtlar kəndin o başında bir nəfər dünyasını dəyişəndə bu başında televior, radio açmazdılar, xeyir işlər müəyyən müddətə  təxirə salınardı, bir evin kədəri bütün elin kədərinə çevrilərdi. Böyüklər  kiçiklərə başqasının sevincinə olduğu kimi, dərd-qəminə də şərik olmağı aşılayırdı, deyirdilər bir gün hər kəsin zəngi çalınacaq, “odur ki, kilsə zəngi çalınırsa soruşma ölən kimdi, o adam elə sən özünsən...”


     Anam bizə qonşular, qohumlar və ümumiyyətlə insanlar arasında səmimi münasibətin, diqqət və qayğının vacibliyi haqqında da maraqlı söhbətlər danışıb, axırda da əlavə edirdi ki, bala, ölüləri də bir-birinə həyan olsun deyə yanaşı basdırırlar. Amma təəssüf ki, bəzən ən isti münasibətlər də zaman keçdikcə soyuyur, gözləmədiyin yerdən “dağlara qar yağır”, sən ömürlük hesab etdiyin divarlar adicə toxunuşdan uçub dağılır... Üşüyürsən, özü də necə!..


  Kim desə xəyanət görməyib, inanmayın, bəzən xəyanəti heç özünə də etiraf edə bilmir adam. Çünki əsasən xəyanət edən onun ən yaxını, tam etibar etdiyi, inandığı, duz-çörək kəsdiyi, ürəklə kürəyini söykədiyi insan olur. Ən çox da bir dam altında illərlə bərabər yaşadığı, tikəsini, sevincini, qəmini böldüyü insan... Aldığı zərbədən səntirləyir, yıxılır, yüz yerindən qəlpələnir, ağrıyır, sonra bu ağrıyla yaşamağı öyrənir. Deyirlər xəyanətin ən ağırı fikirdə, düşüncədə edilən xəyanətdir. Xəyanət həm də bir xarakter məsələsidir, tibbi dillə desəm, ruhun, mənəviyyatın virusudur və xəyanət edən insan nəyə görəsə bir gün bu işin üstünün açıla biləcəyi fikrindən uzaq olur.


    Xəyanətin havası belə ağırdı, adamı uzaqdan vurur, boğulursan, adı gələndə belə sanki sümüklərin qırılır. Zərbənin mənəvi ağırlığı fiziki gücündən daha böyükdür, “dağıntını”  hesablamaq isə mümkün deyil. Psixoloji baxımdan  “zərərçəkənlər”in reaksiyası eyni dalğa tezliyində olsalar belə fərqli olur. Kimsə hadisəyə soyuqqanlı yanaşıb soyuq başla, ağıl və məntiqlə qərar verdiyi halda, bir başqası cinayətə əl ata bilir.


   Günümüzdə ən aktual olan kişi-qadın və ya ailə daxili xəyanətdir. Qəribədir, tərs addım əsasən ailədə hər tərəfli diqqət və qayğı ilə təmin olunmuş, maddi və mənəvi sıxıntı çəkməyən qadınlar tərəfindən atılır. Sanki burda da bir anormallıq halı yaranıb, halbuki əvvəllər evdə, ailədə söz-söhbət diqqətsizlikdən, maddi çatışmazlıqlardan yaranardı, qadın uzaqbaşı el sözü ilə desəm “acıq edə” bilərdi. Bu da qısa müddətdə düzənlənər, tərəflər arasında barışıq əldə olunar və hər şey qaydasına düşərdi. Qadın xəyanət yoluna ayaq basmaqla öz ləyaqıtini, mənsub olduğu ailənin şərəfini alçaltmazdı...


   Həyat təzadlarla doludur, mən xəyanətdən yazıram, televiziya və xəbər portalları isə Bakı-Qroznı avia reysi üzrə uçan sərnişin təyyarəsinin qəza xəbərini yayır. Efirdən havada çarəsizlikdə çarə axtararaq dövrə vuran təyyarənin görüntüləri sərgilənir, həlak olanlar və yaralılar haqqında məlumat verilir, gənc və bir neçə gündən sonra təqaüdə getməli olan pilotların şəkilləri ekrana gətirilir...  Düşünürəm, həyat bu qədər amansız, ölüm bir nəfəs qədər yaxınkən insanlar nədən sədaqətə deyil xəyanətə meyllidir?


    Yuyulması mümkün olmayan cinayət vətənə olan xəyanətdir, deyirlər.  Amma ailədə qadın və ya kişinin üzləşdiyi xəyanət də bəraət veriləcək hal deyil, çünki ailə özü də kiçik bir dövlətdir! Çox vaxt kişilərin atdığı belə yanlış addım bağışlansa da,qadın xəyanəti  bir mənalı bağışlanmır. Bəlkə də bu təbiətdən qadına verilən bioloji fərqliliklə bağlıdır, axı qadın orqanizmi bütün fertil həyatı boyunca yalnız bəlli sayda yumurta hüceyrəsi istehsal edir!.. Qadın anadır, yaradan ona özündən sonra yaratmaq, yəni dünyaya övlad gətirmək, bununıa da dünya həyatını davam etdirmək  kimi müstəsna imkan verib. Cənnət də məhz belə qadınların, anaların, şərəf və ləyaqətiylə nümunə olan qadınların ayaqaları altındadır. Və elə bəlkə buna görə də qadın etdiyi zinanın bədəlini daha ağırlamasıyla, ən yaxşı halda sağlamlığı bahasına ödəməli olur...


  Xəyanət görən tərəf psixoloji sarsıntı keçirir, nəticədə özgüvən, insanlara inam, etibar hissi az və ya çox dərəcədə zədələnir, hətta ailənin başqa üzlvləri də başlayır gizlincə bir-birini təftiş etməyə. İllərin sınağından çıxmış münasibətlərə belə kölgə düşür, açıq və gizli hiss edilən səbəbsiz şübhələrdən tərtəmiz şüşə  kimi qəlblər çiliklənir... Şekspirin sözləriylə desəm, güvən də ruh kimidir, tərk etdiyi bədənə əsla geri qayıtmaz! Çünki xəyanət düşməndən daha zalımdır...


     Azərbaycan qadını özü bir dəyərdir, müqəddəsdir, cəmiyyətin  və ailənin sütunlarından biridir.  O, ictimai həyatda da, ailədə də gedən proseslərin nəbzini və müqəddəs ana adını uca tutmaqla mərdliyi, fədakarlığı, işgüzarlığı ilə tarixi keçmişimizdə də parlaq izlər qoyub. O, tarix boyu bir çox sınaqlardan keçməli olub, cəsur oğullarla birgə qadınlar da el-obasının qeyrətini çəkib. Müxtəlif  sahələrdə kişilərlə çiyin-çiyinə də çalışıb, yeri gələndə döyüş meydanlarında şücaət də göstərib. Namusunu qorumaq üçün şirin canına da, düşmən əlinə keçməsin deyə körpə uşağına da qıyıb.


    Benjamin Franklin xəyanəti namusla yaşamağa ağlı çatmayan axmaqların əməli adlandırırdı. İnsan hissləri olduqca müxtəlif və mürəkkəbdir, heç Britaniya psixoloqları da hisslərin həqiqi və ya süni olduğunu aşkar edən formul yarada bilməyiblər. Həyat isə ağlasığmayan hadisələrlə doludur, ən çıxılmaz vəziyyətlərdə də bir çıxış qapısı mütləq vardır, sənə sadəcə o qapıya düşən açarı tapıb xilas olmaq qalır. Unutma, hər fırtına həyatını pozmaq üçün gəlməz, bəziləri yolunu təmizləmək üçün gələr...

Shahnaz Shahin

 Poem original by Aziz Mountassir  translation into English by Neide Romani 





Good Morning, My Love


Good morning, my love, the sun softly glows,

A golden embrace as the warm breeze flows.

The world awakens, yet nothing is new,

Until I see the morning light in you.


A cup of coffee, rich and divine,

But sweeter still—your hand in mine.

The steam that rises, the laughter we share,

Moments like these, beyond compare.


Sip by sip, love fills the air,

With every glance, with every stare.

No words are needed, our hearts just know,

With you, my love, life's joys overflow.


So here’s to mornings, to coffee, to you,

To love that lingers like drops of dew.

For in your eyes, in your warm embrace,

I find my home, my sweetest place.

 CHÀO BUỔI SÁNG TÌNH YÊU CỦA ANH 


Author Aziz Mountassir 

(Morocco)

Translation into Vietnam by Tống Thu Ngân 



Chào buổi sáng, tình yêu của anh, mặt trời nhẹ nhàng tỏa sáng,

Một cái ôm vàng khi làn gió ấm áp thổi qua.

Thế giới thức giấc, nhưng không có gì mới mẻ,

Cho đến khi anh thấy ánh sáng buổi sáng trong em


Một tách cà phê, đậm đà và tuyệt vời,

Nhưng ngọt ngào hơn nữa - bàn tay em trong tay anh

Hơi nước bốc lên, tiếng cười chúng ta chia sẻ,

Những khoảnh khắc như thế này, không gì sánh bằng.


Từng ngụm, tình yêu tràn ngập không khí,

Với mỗi ánh nhìn, với mỗi cái nhìn chằm chằm.

Không cần lời nào, trái tim chúng ta chỉ biết,

Với em, tình yêu của anh, niềm vui của cuộc sống tràn ngập.


Vậy nên, đây là buổi sáng, với cà phê, với em,

Để tình yêu đọng lại như những giọt sương.

Bởi trong đôi mắt em, trong vòng tay ấm áp của em,

Anh tìm thấy ngôi nhà của mình, nơi ngọt ngào nhất của anh.


Tống Thu Ngân@All Rights Reserved 

February 11/ 2025

#عزيز_منتصر 

#azizmountassir 

#tongthungan_translator

 💞💃🌼

Anddrea Enciso Ruiz 



MELODÍA DE AMOR 


Amado mío!!... La luna está llena de 

nuestra canción de amor. El violín 

se despliega en acordes de tiernos

besos de miel y caricias a flor de piel.


Ese gran sentimiento que nació en

un instante cuando nuestras sonrisas 

hicieron eco al amanecer y se consumo 

nuestra gran unión.


Y... Nos sorprendió un verano en pleno 

dónde la dulce caricia del sol fue la

energía que nos avivó a volver amar y

creer de nuevo... ¡Somos almas afines!.


El aroma de las flores amarillas está en

todos los lugares... Dame tu mano amor

danzaremos por el prado en  éxtasis de

todo este amor que nos invade....


Somos la más sublime melodía que 

trasciende, el poema que deja una huella 

indeleble en el universo y el amor más 

puro que hace latir nuestros corazones.


                                  Somos... Melodía!.


Anddrea Enciso Ruiz 

Gitana Amante y Luna 

Colombia 🇨🇴

10/02/2025

©®

¡NO AL PLAGIO!

💃📚🖋️

 MI ANGEL 

Clarena Martínez Turizo 



En el silencio del tiempo

en lo profundo del corazón 

hallo inscrito tú nombre 

cómo una canción, retumbando 

en el laberinto de los recuerdos

de mi amor.


Veo en cada gesto tus grandes 

muestras de amor

en complicidad con el viento

que siempre me trae tu olor,

tu cariño que nunca termina

me estremece con pasión.


Me haces felíz con tus detalles, 

me llena de emoción, ese 

"te amo mi ángel" estremece las 

fibras más profundas en mi corazón,

eres mi amor infinito, eres mi corazón, 

eres tú también el angelito que me

ha regalado el creador, te amo a cada 

instante te amo con todas las fuerzas

de mi corazón.


Autor : Clarena Martínez Turizo 

País: Colombia

Derechos reservados.

Magangué Bolívar 01- 03-2025.Hr : 6:30 Pm

 He aquí un poema en forma de décimas y haciendo honores a la elegía. Versos plasmados en mi poemario “Fuente de Soles


QUEDASTE EN MI MENTE


Escribe Carlos Rod. Sumuano



Te fuiste bella mujer,

partiste a tu grata senda

y sin nada que yo entienda

por quedar solo mi ser,

y llevarte mi querer;

mas, quedó dentro de mí,

tu recuerdo siempre así,

tu cuerpo, voz y silueta,

así tan bella y tan quieta,

con mi mente puesta en ti.


Como las fotografías

que al tiempo tanto detienen,

así quiero yo aunque penen,

mis melancólicos días,

imágenes que porfías

a dejar mi mente llena,

que sin medida ni pena

dejas al fin saturada,

maltrecha, bastante ajada,

incluso a mi fe tan plena.


Grabada en mi mente quedas,

por haberte tanto amado.

feliz te siento a mi lado,

repitiendo amables ledas,

imaginando las sedas,

que vestían tu figura,

que como leal escultura,

evoca tus labios rojos,

recuerda tus lindos ojos,

presa queda tu alma pura.


Recuerdo tus movimientos

como si fuesen hechizo,

tus palabras memorizo;

veo tu pelo a los vientos,

recuerdos un poco cruentos,

porque me hacen mal sufrir,

porque quiero convertir

esos recuerdos en reales,

tangibles así de tales,

¡que me ayuden a vivir!


              Tapachula Chiapas, febrero de 2025

 LAS PLUMAS DE AQUELLOS ESCRITORES


Escribe: Carlos Rod. Sumuano



Si hay personas a quienes más admiro, ellos son a los escritores de antaño, los escritores de hace siglos que tan bien describieron las historias, las fábulas, los cuentos, los poemas, los casos y las cosas de su tiempo y que ahora resultan obras clásicas. Esos hombres y algunas mujeres vivieron en pobrezas extremas, despreciados por propios y extraños, fueron perseguidos por sus ideas liberales, radicales e izquierdistas, incluso unos pasaron años en prisión; algunos se arriesgaron en actos heroicos, otros fueron muy enfermizos o simplemente se suicidaron; muchos vivían siempre frustrados, pues al terminar su obra les quedaba la enorme labor de buscar una editorial para que se las publicara, muchos no lo lograron ¡A saber cuantas obras buenas murieron con el autor!

Pero, el punto importante a tratar aquí de esos literatos, es que ellos tuvieron un trabajo extenuante, plasmaron sus palabras sin diccionarios, ni libros de consultas; vivieron en una larga labor para formalizar sus escritos, pues en esos tiempos se escribía con plumas de aves cuya punta mojaban a cada rato en un tintero para poder plasmar sus obras, precisamente por eso quedó el nombre de “pluma” a todo lo que sirve para escribir, y si tal ejercicio era por las noches se tenían que conformar con la luz que daban antorchas, velas y veladoras, años después con candiles, faroles o quinqués. 

Tales ilustres estaban muy lejos de pensar que siglos después aparecería el lápiz, luego la pluma fuente, poco después la pluma atómica más conocida como bolígrafo o lapicero; este bolígrafo es tan práctico, funcional y barato, se pueden escribir decenas de hojas antes de que se le acabe la tinta; para muchos escritores clásicos de la antigüedad, este insignificante y pequeño artefacto hubiese sido una cosa fenomenal y fantástica

Mucho tiempo después, muchos escritores modernos gozarían de la deliciosa comodidad de la máquina mecánica de escribir, aún pulsando las teclas con dos dedos como acostumbraban todos los viejos escritores, avanzaban más y mejor en sus escritos, de esas viejas máquinas surgieron grandes obras a lo largo del siglo XX. 

En este milenio, el que esto escribe (como todo mundo), plasma sus ideas y sus escritos en las fantásticas teclas de un ordenador, más conocido como computadora. ¡Ah!, este “viejo señorón” ya no usa sus máquinas de escribir y ni siquiera escribe un poema a mano, porque el ordenador le facilita en demasía sus trabajos, pues escribir en la computadora resulta bastante fácil y práctico; se puede corregir mejor. Incluso, la misma computadora corrige casi todo de manera electrónica. ¡Con razón varias personas con pésima ortografía entregan bien hechos sus trabajos!

Y repito, a pesar de muchas carencias y vicisitudes de aquellos escritores de antaño nos dejaron obras imperecederas. Debería darme pena por estar tan lejos de ellos en el sentido literario, muy a pesar de que tengo enormes ventajas delante de esos grandes ilustres, pues aparte de la comodidad de mi computadora, en mis libreros poseo variados diccionarios y muchas enciclopedias de consulta. Y últimamente puedo apoyarme en internet y redes sociales. ¡Por todos los cielos! ¡Soy un hombre afortunado!

Ada Rizzo

Biography 

 Ada Rizzo was born in Sicily (Italy) in 1960. She is writer, poet, translator,counselor, amateur journalist.

Her life is built on solid roots and traditional values. Optimistic, cheerful, curious, and creative, she is interested in art and psychology. After a thirty-year career at IBM Italy, she decided to reinvent herself. For several years now, she has been a Life Counselor with a humanistic-relational approach and a Facilitator in Mindfulness. She has been involved for about 20 years and currently engages in humanitarian projects and volunteering in Kenya.

In 2021, she published her first novel with a strong autobiographical tone titled “Volevo il tacco dodici?”, which received an honorary mention at the intercontinental literary award “Le Nove Muse”. 

In 2022, she published her second novel “Iris Ali di Vetro,” which addresses the delicate topic of eating disorders (ED). 

In 2023, she published her third novel “Novanta battiti al minuto”, a true story that tackles the sensitive issue of heart transplantation, for which she received the Jury Prize at the International Literary Art Award Cygnus Aureus 2024. 

In 2024, she published "Ventiquattro Carati," which addresses the issue of gender violence; a work that was awarded the International Literary Art Prize La Via dei Libri, the International Lord Byron Prize 2024, the International Literary Art Prize - to say no to violence against women - Il Canto di Dafne 2024, and the National Argentario Prize 2024 & Caravaggio.

Other Awards: “International Award for Peace and Human Rights Defense Italy 2023” , the “Civic Merit Award for Solidarity and Inclusion of People with Disabilities 2023”, "Solidarity Award for Art and Civic Engagement 2024", “Reconocimiento Internacional Mujer Destacada 2024” for her dedication to art, culture, peace, and social justice in the world. -“Certificate of International Recognition LETTER OF PEACE” award given to her for literary contribution to the International promotion of Culture, human rights and Peace. - "International Literature Language Journal", "Art and Literature Certificate 2024", awards granted in America for her cultural contribution to Art and Literature on an international level.

- Award  “Best Influential Personality of 2024"

- “Humanist Certificate”

- “International Forum for Creativity“.


- Diploma of Honor from the International Forum for Creativity and Humanity  

- International Award "Culture Without Borders 2025"  

-Ambassador of  IFCH

-The Raft of Dreams Literary Magazine


In 2024 she participated to the anthology “Art without Borders”. Her piece "Nel silenzio del mondo" is part of this anthology.

Currently, she holds the position of "Chief Communications Officer, Italy" for the Global Literary Event: Panorama International Literature Festival 2025.

She wrote the foreword for poetry book by poetess Shoshana Vegh titled  “Soul of a Dreamer” and for poetry book titled “Il Cerchio Perfetto by poetess Elisa Mascia. 

Her poems on gender-based violence and the others on Peace and human rights have been translated into several languages and included in various literary journals and international poetry anthologies both print and digital.

The author has contributed as a translator and poetry analyst, bringing works by various poets into Italian. Her translations help to intensify international literary dialogue.

It is her strong desire to intensify the promotion of cultural activities for poetic and literary talents. Likewise, she will consistently work to defend human rights, peace, and women who are victims of violence.

Life has taken her everywhere, Love has brought her home.


Yatti Sadeli



Gray Clouds 


This world unexpectedly would turn out like this. 

Even though in the past the morning sun always smiled at us through a rainbow of love. 

Bathing us in gentle light. 

A life where all nations were in unshakable peace,

United to raise the world's standards in tough love. 

Peace was created in every breath. 


There was no war, there was no disaster. 

Only eternal togetherness in a million love songs until the last breath. 


However . . . 

What happened now. . . . 


The world is no longer imbued with cold. 

Life turns into a colorful web. 

The sky became dull hidden behind gray clouds. 


And down there in the expanse of grassland 

Some people ran away in fear 

The gray sky couldn't stop the rain from falling.


Where did God's creation go? 

Are those whose bodies were torn apart already in heaven? 

The gray sky can't hold back the sadness. 

Witnessing the enormity of war fighting over something that cannot be taken to death. 


Is it because boasting is wrapped in greed.

Until you have the heart to hum over extinct creatures.


Anything can be eaten with diplomatic force and cunning. 

That happens often 


Because the struggle of the heart is accompanied by the hardness of ambition. 


The soft whispers of conscience are

only heard as small talk.


       ****

المنتدى الدولي للإبداع والإنسانية المملكة المغربية

Dr. Ashok Kumar "Let My Mystic Soul Sing" Let my mystic soul sing sweet, soft songs of unity, Echoing through the chambers of the ...