ME STINËN E PRANVERËS NGJASON
Flladi i freskët i mëngjesit vijnë lirika. shkrimet e tua
Ngrohtësi, dielli ndjesi në shpirt më sjellin...mua..
Gjethet,petale lulesh pemëve kanë filluar të çelin
Dhe pse kjo stinë e brishtë e trembur, erdhi..!
Dikush se besoj unë shikoj gjethet tunden nga era
Në dhomën errët, shpirtin qetësoj se erdhi pranvera
Nga frika dhe paniku, që Covid 19, shkaktoj..
Kur aromën e luleve,shijuam po nuk besoj
Tokës i humbi bukuria,si një vit më parë,.....
Përsëri gonxhet çelën,aromën po ndjejmë prapë..
Vështroj nga dritarje,gëzohem zogjtë e gëzuar
Këndojnë, prekem, zërat e tyre të ëmbël,cicëruar.
Nuk duan tja dinë, nga ky mister hidhen nëpër degë
Fluturimthi nga një degë kalojnë në tjetrën pemë ..
Foletë sndryshojnë nga vëndet e ngrohta janë kthyer
Jetën bukur sërisht ta fillojnë.e pse janë zhgënjyer..
Shikoj kopështin e lulëzuar, të braktisur..
Njerzit ku janë kaq shpejt u mërziten kanë ikur ?!
Në shtëpi,futur trembur ti shpëtojnë virusit rrënë..
Vështroj një stol,dy trëndafila harruar vyshkur lënë.
Stolin e vetmuar shikoj, mbuluar nga petale lulesh,
Harruar dy trëndafila,kujtime të dashurisë, puthjesh
.
Në çast trishtimi më zë,syve më rrjedhin dy pika lot,
Kush është ajo dorë njeriu,për ti marrë jam kurioz
Lart nga dritarja,këshëri. kureshtje mendoj
Cila dorë e ngrohtë,shkoj aty si relike i lëshoj..!!
Pranverën ndjen dhe shpirti im i trishtuar
Gonxhet çelën kokrat në pemë nuk janë formuar..
Erdhi vonuar,tek tuk, bien petale lulesh bien nga era
Rënia i ngjason me simfoni uverturë notash të lehta.
Këngësh kënduar, luajtur në pjanon e vjetëruar
Shpirtit të lënduar po i nxjerrin mallin e pashuar..!?
Shikoj ditët e muajit Maj,ikur me nxitim
Mendoj në plazhe s'kemi për të vajtur, trishtim..
Kjo stinë e brishtë, çuditërisht,solli ndryshime..
O zemra ime mos u mërzit s'ja vlen me lëndime..
Dy thinja tu shtuan në flokë ato duan tu thonë...
Ke pjekuri në rritje je fisnike sa pranverës i ngjason.
Ne të dy pranverën si do që është do jetojmë..🌷🐦.
N@t@sh@Ili@ Çuro Greece
E drejta e autores rezervuar!!